Posts

Showing posts from June, 2022

கதைக்குள் கதை

Image
  பெருங்குற்றம் ஒன்று நடந்து விட்டிருந்தது அன்று யாரும் அதனை அறிந்திருக்கவில்லை அது குற்றமென்று. அவன் கல்லூரி பயின்றுக் கொண்டிருந்த தருணம் போதை ராஜாக்கள் பலருடன் சேர்ந்து அவனது வாழ்வும் அவ்வாறே சென்றுக் கொண்டிருந்தது. கண்ணன் ஆர்ப்பாட்டம் நிறைந்தவன் எதனையும் எளிதில் கிரகித்துக் கொள்ளும் தன்மையுடையவன் அது  ஹிந்துக்கள் அதிகமானோர் வாழும் ஊராக இருந்த போதும், ஹிந்துவாக இருந்து கிருஸ்தவத்தை தேர்ந்தெடுத்த குடும்பத்தினர் ஒன்று இரண்டு பேர் இருந்தனர் இது நாளடைவில் அருகில் இருக்கும் குடும்பத்தினரையும் கிருத்தவத்திற்கு மாற்றும் முயற்சி நடந்துக் கொண்டிருந்தது. ஊர் தலைமை நிர்வாகிகள் கூடி அன்று ஒரு நாள் மாலை ஊர்கூட்டம் ஏற்பாடு செய்திருந்தார்கள். கண்ணன் அவனது நண்பர்கள் மற்றும் நிர்வாகிகள் எதிரணியாக இருந்த பலராமன் அந்த அணியில் இருந்தார். அவர் தலைமையில் மது விருந்து நடைப் பெற்றுக் கொண்டிருந்தது.  கண்ணனுக்கு வாழ்வில் எந்த குறையுமில்லை இறைவன் அவன் வாழ்வை நிம்மதி சூழப் படைந்திருந்தார் என்ற போதும் அவனுக்கு நல்லது கெட்டதை சொல்லிக் கொடுக்க தகப்பன் அருகில் இல்லை. அவனைக் கண்டிக்க அவனது அண்ணனும் அருகில் இல்லை. தக

பறவைகளே என்னிடம் வாருங்கள்

Image
பறவைகளே என்னிடம் வாருங்கள் !! இறை தேடி காலத்தை வீணாக்காதீர்கள்  பறக்கத் தெரிந்த நீங்கள் பதுங்கி இருத்தல் முறையோ ? குறிப்பிட்ட ஒரு வட்டத்தில் உணவு குடும்பம் குட்டி என்று நீங்களும் மனிதர்களைப் போல வாழ்ந்து மாண்டு போகாதீர்கள் ! இளம் தென்றல் வீசும் மாலைப் பொழுதில் கண்கள் மங்கி கூட்டினுள் அடைபட்டுக் கிடக்காதீர்கள்; இந்த வேளையில் அல்லவா வானுயர பறக்க வேண்டும்!! மங்கும் சூரியனை வழியனுப்ப வேண்டும்!! பொங்கும் அலைகளில் புதைந்து நாம் எழ வேண்டும்!! உயர்ந்த மரக்கிளைகளில் ஒய்யாரமாய் அமர்ந்து ஆட வேண்டும்!! ஆனால் நீங்களோ ! சிறகுகள்  இருந்தும் பறக்கச் சோம்பல் கொண்டு குதித்துச் செல்கிறீர்கள்; மனிதனுக்கு மனம் விரிக்கத் தடை இல்லை; உங்களுக்குச் சிறகை விரிக்க என்ன தடை?! மனதால் உலகம் முழுதும் பறக்கும் மனிதனுக்குப் பறக்கச் சிறகு இல்லை சிறகு இருக்கும் உங்களுக்கு உலகம் சுற்ற விருப்பம் இல்லை; கடவுளுக்குப் படைக்கத் தெரியவில்லையோ என்னவோ !? ஆம் பறக்கும் எண்ணத்தையும் கற்பனையும் கொடுத்த அவன் சிறகைக் கொடுக்க வில்லையே; கண்ணில் காட்சிகள் ஆயிரம் காட்டி எதற்கும் விளக்கம் தரவில்லையே; உலகியல் விதிகள் யாவும் தளர்த்தப்பட வேண்ட

ஒரு யோகியின் பிறப்பு (பகுதி ஒன்று) Birth of Yogi (Part 1)

Image
                  அந்தமாலை இன்னமும் என் நினைவுகளிலிருந்து நீங்காத வகையில் தினம் தினம் நினைவுகூர்ந்து ரசிக்கிறேன்.   ஆம் அன்று எனது நண்பனின்   வீட்டிற்குச்   சென்றிருந்தேன் நண்பன் என்றதும் எனக்கு நினைவு வருவது அவனுடைய பக்தி தான் ஒருவேளை அதனால் கூட அவன் என் நண்பன் ஆகியிருக்கலாம் ! .   அவனுடைய மனதின் பரிசுத்தம் கண்ட யாருக்கும் அவனை விட்டு விலகிடத் தோன்றாது.. அதில் நானும் முக்கியமான ஒருவன். அவன் எங்களை வரவேற்றான் அவனது மாளிகையினுள்  ஆம் அனைவருக்கும் அவர் அவர் வாழும் வீடு கோவில் அல்லது மாளிகை தானே நானும் எனது மனைவி மற்றும்  என்னுடைய மகன்  சென்றிருந்தோம்.   வீட்டின் வெளித் தோற்றம்    சொல்வதற்கு ஒன்றும் இல்லை பார்க்கப் பிரமாண்டமாகத் தெரிந்தாலும் முழு வேலைகளும் முடியாத நிலையிலே இருந்தது நாங்கள் சென்றிருந்தது மாலை நேரம் என்பதனால் கோவிலில் பக்தி கானம் இசைத்துக் கொண்டிருந்தது.   அவன் ஏற்கனவே அவன் ஊர்  கோவிலின் பெருமையைப் பற்றிக் கூறியிருந்தான் என்பதனால் நானும் கோவிலில் பாடல் இசை கேட்டதும் நாம் இன்று கோவிலுக்குப் போகலாமா என்றேன்! ?..   அவனும் நிச்சயமாக நானே அழைத்துச் செல்லலாம் என்று தான்

ஏன் வாழ்கிறோம் ?

ஏன் வாழ்கிறோம் ?     வாழ்கையில் அடுத்தது என்ன அப்படிங்குற கேள்வி நமக்குள்ள வந்துருக்குதா ? அது தாங்க ரொம்ப முக்கியம், எப்போம் நமக்குள்ள அந்த கேள்வி வருதோ அப்போம் வாழுற வாழ்கை போர் அடிக்க ஆரம்பிடிச்சுனு அர்த்தம். ஒரு செயல் போர் அடிக்கும் போதுதாங்க மனசும் அறிவும் நம்மள இன்னொரு செயலுக்கு தள்ளும் ஆனா எந்த வேலையும் மனசுக்கு முழுசா ஒரு திருப்தியை தரலனா என்ன பண்ணமுடியும்? அப்படி எந்த வேலையும் முழுசா ஒரு திருப்தியை தரலனா நம்மளோட முழு விருப்பம் என்ன? நாம அதிகமா எது மேல நம்ம கவனம் போகுத? நம்மளோட சிந்தனையில அதிக இடத்த எது நிறப்புதுனு தெரிஞ்சிக்கணும்ங ! காலைல எழுந்துருச்சி உடனே குளிச்சிட்டு காலை உணவு கூட சாப்பிடாமா அவசரம் அவசரமா ஆபீசுக்கு போய் என்ன கிடைக்குது ? பணம்! பணம் மட்டும் தானானு கேட்டா இல்ல அது சொல்லிட்டே போகலாம், மன அழுத்தம் உடல் நல குறைவு இப்படி நிறைய சொல்லலாம் ஆனால் எல்லாதுக்கும் ஒரு முடிவு இருக்குதுல முடிவுண்ணா மரணம் இல்லைங்க, மரணம் கூட முடிவு கிடையாது தான்.! ஆனால் என்ன வாழ்கை இது? ஏன் வாழுறோம் யாருக்காக வாழுறோம் இதுலா எப்போதாவது நம்மளோட அறிவிக்கு தோணிருக்குதா ? இல்ல நமக்கு இதபத்தில்லா

தூக்கணாங்குருவி

  அனைவருக்கும் வணக்கம்; நினைவுகளில் சிக்கிக்கொண்ட நீண்ட நாட்களுக்கு முன்பு நடந்த ஒரு நேசத்தின் கதையை சிறிது அசைபோட வந்தேன், ஆம் அன்று ஊரின் அருகில் உள்ள பனை மரத்தோட்டத்தில் நண்பர்கள் கூட்டான் சோறு சமைப்பதாக கூறியிருந்தனர். நான் பல முறை அங்கே சென்றிருந்தாலும் வெளியூருக்கு வேலைக்குச் செல்ல ஆரம்பித்த பின் கிட்ட தட்ட பதிமூன்று ஆண்டுகளுக்கு பின்பு இப்போது தான் செல்கிறேன் காலம் போகும் வேகம் தான் என்ன ? அந்த பனைமரத் தோட்டத்தை நெருங்க நெருங்க ஒரு வித்தியாசமான பறவை சத்தம் காதுகளில் விழுந்தது, கேட்கும் சத்தத்தை வைத்துப் பார்த்தால் நிச்சயம் ஒன்று, இரண்டு பறவைகள் இல்லை என்பது புரிகிறது. அந்த பறவைகளின் சத்தம் அது என்ன பறவை என்பதை பார்த்தே ஆகவேண்டும் என்று எனக்குள் ஒரு பெரிய எதிர்பார்ப்பை தோன்ற செய்தது, நானும் வேகமாக சென்றேன்.. அது நான் வியக்கும் வண்ணம், நான் இதுவரை காணாத பறவை இல்லை நான் அடிகடி பார்த்த பறவை தான் அது, தூக்கணாங்குருவி அதன் சத்ததை கவனித்தால் இப்படித் தான் கேட்டது எனக்கு. க்ர்ர்ரர்ர்ர்....டம்...டம்...டம்... டிர்....டிர்.....க்ர்ர்ரர்ர்ர்....என்றொரு சத்தம் நண்பர்கள் அனைவரு

கொட்டுவான் இன நெருப்பு கன்னிகள்

Image
பிணம் தின்னி கழுகுகள் நாங்கள் வட்டமிடும் கானகத்தில் வயதான சிங்கம் மரணத்தை எதிர் கொண்டு தனக்கு தானே குழி நோண்டிக் கொண்டிருந்தது. எங்களுக்கோ அத்தனை பொருமையில்லை. சிங்கத்தை சுற்றி வட்டமிட்டோம். வட்டமிட்டபடியே கீழே இறங்கி சிங்கத்தின் அருகில் செல்ல பயந்து தாழ்ந்து பறந்து கொண்டிருந்தோம், இதனை அறிந்த சிங்கம் சிறிதும் பயம் இல்லாமல் தோண்டி கொண்டிருந்த குழியின் அருகினில் முன் கால்கள் இரண்டையும் சீராக முன் நீட்டி பின் கால்கள் இரண்டையும் சீரக மடக்கி அமர்ந்தது. அதனை பார்க்கும் போது வேட்டைக்கு தயாராக நான் இருக்கிறேன் என்பதை உணர்த்தும் வகையில் அமைந்தது அந்த சைகை. கழுகளாகிய நாங்கள் வட்டமிட வட்டமிட சிங்கத்தின் கர்ஜனை கூடியது எங்களின்  எண்ணிக்கையும் கூடிக் கொண்டே தான் இருந்தது. இதனை பார்த்த சிறுத்தைகள் சிங்கத்தை சுற்றி அகண்ட தூரத்தில் பதுங்கின. சிறுத்தைகளின் நோக்கம் என்னவோ நாங்கள் தான், ஆனால் எங்களின்  பார்வை  சிங்கத்தின் மீது மட்டுமே.   பதிமூன்று ஆண்டுகளாக, இந்த நாற்பது ஏக்கர் பரப்பளவு கொண்ட வானுயர்ந்த மரங்களை பெற்ற மலைகளின் தேசமான அடர்ந்த கருக்கயல் காட்டின் அரசன் தான் இந்த சிங்கம். இங்கே லட்சகணக்கான 

நான் நினைத்திருந்தேன்

Image
நான் நினைத்திருந்தேன் காலம் மிகவும் மெதுவாக நகருகிறது என்று!    அன்று ஏற்பட்ட விபத்து தான் காலத்தின் வேகத்தை உணரச் செய்தது.!  ஆம் மாலை நேரம் அது லேசான சாரல் மழை தூற துவங்கியிருந்தது கடைத்தெரு வரை செல்ல வேண்டுமே, அம்மாவிடம் கேட்டேன் கண்டிப்பாக போக வேண்டுமா என்று அம்மாவோ வேணா டா பேய் மழை பெய்யுது ஏதாவது பண்ணிக்கலாம் நீ எங்கயும் போக வேண்டாம் என்றாள், நானோ நக்கலாக இது பேய் மழையா அப்போம் பேய் மழை பெஞ்சா என்ன சொல்லுவா அட போமா நீ வேற இப்போம் தான் மழை தூறவே துவங்குது என்று சொல்லிவிட்டு வெளியில் வந்தேன்....  ஆனால் மனமோ கடைக்கு போகலாம் மழையில் நனையலாம் என்று  கூருகிறது, அம்மா போ என்று சொல்லியிருந்தால் நான் ஒன்னும் போகல மழை பெய்யுது போ என்று கூறியிருப்பேன், ஆனால் அம்மாவோ போக வேண்டாம் என்றதும் போக வேண்டும் என்று தோன்ற.    சரி என்று அம்மாவிடம் கூறி விட்டு வராண்டாவில் நிறுத்தியிருந்த பைக்கை எடுத்தேன் சத்தம் கேட்டு அம்மா ஓடி வந்தாள். உன்கிட்ட என்ன சொன்ன இந்த மழைல எங்கயும் போக வேண்டா என்று தானே சொன்னேன்? என்றால்! நானோ இருமா இப்போம் வந்துடுவேன்னு அவ கைய தட்டி விட்டுட்டு பைக்கை எடுத்துட்டு கிளம்பினேன் 

ரசனை

ரசனையில் தோற்றவன் என்று யாரும் இல்லை, ஆனால்!  ரசனை இல்லாதவர்களை எப்படி கூற முடியும் வாழ்வை வென்றவர்கள் என்றா? நிச்சயம் இல்லை தோற்றவர்கள் மத்தியில் அவர்களுக்கு தான் முதல் இடம். ரசனையின் ரகசியம் அறியாத வரை வாழ்கை புரியாத புதிராக மட்டுமே விளங்கும்!! உலகத்திலேயே இது தான் மிக அடர்ந்த வனம் இதனை போன்ற அழகு உலகில் வேறெங்கும் இல்லை என்ற இடத்தில் நின்றாலும் ஆர்பரிப்பு இல்லாத, சலனம் இல்லாது மனம் மாண்டு கிடந்தால் வாழ்வின் ஒவ்வொரு நொடியும் பாழ் தான், மனிதனுக்கு  மனம் அல்லாது போய்விட்டால் ரசனையின் பேச்சிக்கு அங்கு இடம் இல்லை, அங்கு எண்ணம் இல்லை, அப்படியெனில் ஆக்கம் இல்லை எல்லாம் கலந்தாயிற்று இயற்கையோடு, அது ஒரு ஞான நிலை புத்தன் அடைந்ததை போல அங்கு யார் யாரை ரசிக்க ? எல்லாம் உணர்வு மயம்தான் நாம் ஞானம் தேடும் புளு! ஆசை எனும் கூறிய பக்கத்தை கொண்ட கத்தி மீது ஊர்ந்து செல்ல முற்படுகிறோம். ஆசை அது ரசிக்க செய்யாது அல்லவா!!  ஆசை உணர்வுகளை சிதைப்பதல்லவா!! ஞான நிலையொன்றை அடைய  வேண்டுமென்றால் ரசனையின்  ஊஞ்சலில் ஆட தான் வேண்டும்.!! ரசனையின் கடலில் மூழ்கத்தான் வேண்டும். ரசனையின் ரகசியிம் தான் ஞானம். பேரொளியில் இரு

இப்படிக்கு காலம்

வெற்றிகள் பொறிக்கப்பட்ட கல்வெட்டுகளை தோண்டி எடுங்கள் அங்கே வாழ்வு முழுவதும் தோற்றவன் சரித்திரம் பொறிக்கப்படட்டும்  அவனுடைய போரட்டங்களும் அவனுடைய தியாகங்களும் செதுக்கபடட்டும் நாயகன் தோற்ற கதை ஒன்று உலகுக்கு கூறுங்கள் அவன் வெற்றி பெற்று கொடுத்த ஏனைய மக்கள் அவனை கல் எறியும் நிலைக்கு மாற்றிய நயவஞ்சகர்களின் குரவளைகளை கடித்து எறியுங்கள் நாட்டின் பல கதைகளை கற்பனை கொண்டு வரலாறுகளை மாற்றிய விரோதிகளை ஊசி கொண்டு கண் விழிகளில் சிற்பம் செதுக்குங்கள் புரியட்டும் வீரனின் வலிகள் அவனுக்கும் உணரட்டும் வீரனின் தியாகத்தை அவனும் போருக்கு சென்றவன் எல்லாம் வீரன் இல்லை வெற்றி பெற்றவன் எல்லாம் மன்னல் இல்லை மகுடம் பறிக்க பல சூழ்ச்சி செய்து, போர் வரம்புகளை மீறிய நாசக் காரர்களை பாழடைந்த கிணற்றினில் பாதி தூரத்தில் தொங்க விடுங்கள் சூழ்சியின் இழப்பு புரியட்டும் அவனுக்கு துரோகத்தின் அலரல் சத்தம் கேட்கட்டும் அவனுக்கு விதிகளை உருவாக்கியவனுக்கு விதிகள் இல்லை வலிகளை ஏற்பவனுக்கு ஆயிரம் விதிகள்  நீங்கள் ஏமாற்றியது போதும் வஞ்சம் கொண்ட நீங்கள் உங்களுக்கு நீங்களே பூமியின் மத்தியில் மாபெரும் குழி ஒன்றை அமைத்து கொண்டீர்கள் என்ப

சோம்பல்

நம்மை நாம் யாரிடமோ நிரூபிக்க  நினைக்கிறோம் அதற்காக முயற்சி  செய்கிறோம்,  அது பணிக்காகவோ! அல்லது வியாபரத்திற்காகவோ! ஏதோ  தொழிலுக்காகவோ இருக்கலாம். நாம் ஏன் நம்மை நிரூபிக்க வேண்டும்? நம் திறமைகள் இங்கே பணமாக்க  படுகின்றன, பாராட்ட படுகின்றன,  பணம், பாராட்டு இவைகள்  இல்லையென்றால் இந்த  திறமைகள் என்னவாயிருக்கும் ? ஏதோ ஒன்று வாழ்வின் தேடுதலாக்க  பட்டிருக்கும் நிச்சயம், அது உணவாக  இருக்கும் பட்சத்தில் விளைச்சலை  பெருக்க அந்த திறமையை பயன்படுத்தியிருப்போம்.  ஆம், இப்போது புரிந்திருக்கும்  இது எங்கிருந்து ஆரம்பமானது  என்று, நான்கு பேர் மட்டும் தனி  தனி தீவுகளில் விட பட்டனர்  ஒரு தீவுக்கு ஒருவர் வீதம்  அவர்கள் வாழ்வின் நாட்களை  அதிக படுத்திக் கொள்ள உயிர்  வாழ கிடைப்பதை உண்டு இருப்பதை  அடுத்த நாளுக்கு பயன்படுத்த  ஆரம்பித்தனர் அங்கு துவங்கியது சோம்பல்... பேரொளியிலிருந்து நான் பிரதீஸ்

உங்கள் கருத்துக்களை இங்கே பதிவிடலாம் வலை தளத்தின் மேம்பாட்டிற்கு பயன்படும்.

Name

Email *

Message *